Heygidinin Efesi

Evet yol bir yere gitmedi,ben yolun sonunda tekrar Ankara'ya vardım:) Gidişim suskun oldu dönüşüm süpriz olsun mantığıyla kimseye haber vermedim.Ama bu süpriz olayları yaramıyor:)

Tatilimin ilk ayağında iki misafirim vardı Fatsa'da.İçanadolunun bağrında yetişmiş,denizle yeşillikle fazla haşir neşir olamamış Yasin ve Çağrı ile 5 gün 5 gece gezdik tozduk eğlendik neşelendik efkârlandık derken göz açıp kapanıncaya geçen günler sonunda onları yolcu ettim, iki gün sonra da lanet ÜDS yüzünden ben de geldim...

Ya eşşek kadar adam oldum, hâlâ evden çıkarken zor tutuyorum kendimi ağlamamak için... Halbuki bu evden ayrı 9. senem...

Ankara'ya gece yarısından sonra geldim..Otobüs İzmir'e gidiyordu,yanımdaki çocukla bayağı konuşmuştuk.Ankara'ya girdikten sonra ben çevreyi izlerken çocuk bana "Hocam,öyle memnuniyetsiz bakıyorsun ki.." dedi,o an yine farkettim:Ben burayı hiç sevmiyorum,sadece çok alıştım...

Bir filmde,sanırım vizontele de geçiyordu:"Bir yeri güzel yapan içindekilerdir!"

Son üç senem çok güzeldin Ankara,ama çirkinleştin,ben de sana küstüm...

Bucket List filmini izleyen var mı?Adam ölmeden yapacaklarını listeliyordu.Ben de Ankara'dan gitmeden yapmak istediklerimi bi listeye dökeceğim...Güzel olacak...

Özlüyor insan,her şeyi özlüyor.Eve gidiyorum,özlüyorum;buraya geliyorum daha fazla özlüyorum...Özlenecek çok şey mi var?Sadece insanlar...

Aynı resmiyetinde Ankara,aynı suratsızlığında...Aynı güler yüzünde sevdiklerim...

Ben mi? Daha da farklı ;)